در دنیای تلفن های همراه هوشمند ، بازارها بسیار رقابتی و مملو از شرکتهای متعددی هستند که در رقابت با یکدیگر سعی دارند بازار و مشتریانی را برای خود به دست آورند.
علاوه بر شرکتهای بزرگی مانند سامسونگ ، اپل و سونی که مدتهای زیادی است در این زمینه فعالیت می کنند ، شرکتهای کوچکتری هم هستند که به صورت محدودتر وارد بازار می شوند و به فعالیت می پردازند. در ایران نیز گوشی های تلفن همراه با برندهای مختلفی وارد بازار شدند که معروفترین آنها حدود ۲۰ سال پیش توسط صا ایران وارد صنعت موبایل شد و اولین موبایلی که تولید و وارد بازار کرد GLX بود. زمانی که این موبایل وارد بازار شد مشتریان مناسبی نیز برای خود پیدا کرد و فروش خوبی داشت.
زمانی که برند GLX توانست محصولات خود را در بازار بفروشد ، برندهای دیگری نیز همچون تاریانا و دیمو وارد بازار شدند و توانستند از طریق تبلیغات گسترده ، فروش خوبی داشته باشند. همگی برندهای نام برده فقط برای مدت کوتاهی آن هم در اثر تبلیغات وسیع و گسترده ای که راه انداخته بودند توانستند فروش بالایی داشته باشند ولی به زودی از بازار این صنعت حذف شدند یا حضور آنها کم رنگ تر شد. قضیه برند GLX متفاوت تر از دو برند دیگر بود ؛ زیرا قیمت مناسب با ویژگیهایی که به نظر بسیار خوب می رسیدند موجب شد ، مردم تمایل زیادی به خرید این برند نشان دهند.
همین دو ویژگی موجب شد تا افراد زیادی ، قدرت خرید برای گوشی تلفن همراه داشته باشند. اما به زودی تجربه نشان داد که برندهای ایرانی بیشتر به فکر فروش هستند و در جهت ارتقاء کیفیت محصولات خود تلاش نمی کنند. ضعف دیگر این برندها این بود که با ادعای ایرانی بودن محصول وارد بازار شده بودند ولی بسیاری از قطعات آنها متعلق به کشور چین بود. این شرایط موجب شد تا دید عمومی مردم و مشتریان نسبت به این برندها بدبینانه شود و کم کم از میزان فروش آنها کاسته شد. این روند تا جایی ادامه داشت که امروزه در بازارهای موبایل ایران ، هیچ اثری از برندهای ایرانی نیست. چند سالی از حضور برندهای موبایل ایرانی گذشته بود که شرکتهای دیگری همچون دیمو نیز با نام یک برند ایرانی ، مدعی شد که اولین تبلت ایرانی را تولید و وارد بازار کرده است.
پس از گذشت مدت کوتاهی ، این شرکت نیز با انتقادهای تند مخاطبان و مشتریان مواجه شد ، زیرا برای همه مشخص شده بود که این شرکت حتی تبلت های خود را در ایران تولید نمی کند چه رسد به اینکه یک برند ایرانی و متعلق به شرکتهای ایرانی باشد. علاوه بر بحث انگیز شدن اصالت این برندها که معلوم شد موبایلهای به ظاهر ایرانی با تبلیغات وسیع و تأکید بر ایرانی بودن آنها ؛ فقط توسط شرکتهای ایرانی پشتیابی می شوند و با یک برچسب ایرانی وارد بازار می شدند ، کیفیت پائین آنها و عدم رضایت مشتریان موجب شد که این برندها نتوانند حتی با برخی از برندهای ضعیف چینی رقابت کنند. از این میان ، جی ال ایکس متوجه شد که تا زمانی که به تولید محصول نپردازند نمی تواند جایگاه مناسبی در بازار به دست آورد.
به همین دلیل با یک شرکت خارجی به نام جی فایو برای طراحی و تولید موبایل دست به همکاری زد و چند خط تولید از این شرکت را به خود اختصاص داد و در ایران به ساخت گوشی های تلفن همراه مشغول شد. تجربه این شرکتها نشان می دهد که اصالت یک برند چیزی است که نمی توان به راحتی از آن دست کشید. این تبلیغات وسیع نیست که یک برند یا محصولی را تبدیل به برند موفق و شناخته شده می کند. بلکه این اصالت برند و صداقت با مشتریان است که موجب ادامه حیات و موفقیت یک برند در میان مشتریان و رقیبان می شود.
وضعیت برندینگ برای محصولات کشاورزی در ایران